merhaba!

ben Zeynep Alpaslan. 

başka bir değişle nepnep® 

yani:

facebook hesabımı kapatmamın arifesinde bu blog'u açıyorum. beni tanıyan insanların bir kısmı bu davranışıma anlam veremediklerini açık bir biçimde belirtti, bazıları gereksiz biçimde yüksek sesle suratıma haykırdı, annem (kıyamam, şaşkın) dolu gözlerle sebeplerimi sorguladı, hatta çok yakın bir arkadaşım sanırım tehdit etmiş olabilir beni...neticede, haklarını vermek lazım, cevap alamamaksızın "neden?!" sorusunu sordu büyük çoğunluğu. şu ana kadar anlatmak için herhangi bir çaba harcamadığım o gizemli sebepe gelince: tamamen keyif amacı güderek katılımda bulunduğum herhangi bir oluşum, amacını aşarak bende keyif yerine yersiz biçimde strese sebep olur hale gelirse (ki geldi), hatta üstüne üstlük bir de üzülmeme sebep olursa (ağladım! gerçi konu ben olduğumda bu çok ciddi bir kriter değil pek tabi, "çıplak silah"ta ağlamam bu konuda herhangi biçimde referans noktası olma olasılığımı ciddi şekilde bitirdi...), hiç tereddüt etmeden arkamı döner ve giderim. işte tam da bu nedenle aynen öyle yapıyorum. 

hayat, genel olarak olmasa da, şu ara benim açımdan, insanlar onu daha da karmaşık hale getirmek için uğraşmadıklarında bile hayli karışık...ihtiyacım olan son şey, aynı anda bu kadar çok ve farklı ipte at koştururken, insanların yapacak daha iyi bir şey bulamadıkları için, tamamen kendi kendilerine uydurup genel geçer gerçeklik olarak kabul ettikleri sanal etik ve ahlak kurallarına uymayışım konusunda beni eleştirilmek için pusuya yatmaları. evet, görüldüğü üzre burda ufak çaplı bir kin kustum. daha ileri gitmeyişime dikkat çekerek, bu vesile ile ne denli enfes bir insan olduğumun altını çizmek istiyorum.  

neyse, sonuçta; ben burda kendim çalıp, kendim oynuyor olacağım. bu konuda Missy Higgins'e atıfta bulunuyorum: Sugarcane.

http://www.youtube.com/watch?v=feYTeqJzghg&feature=related